1. Graceni
“Për të mos rënë në dorën e të ligut, Gratë e Cenit u hodhën nga shkëmbi!”
Legjenda
Daj Ceni s’ka këngë
Nga legjenda ka hyrë
i mbeti fshatit në emër,
i mbeti shkëmbit në fytyrë.
I mençur ky azgan
I besës dhe i punës
Në zemër një plagë mban
Që s’i ndali gjëmën turmës…
Në kohë të hershme fort
Kur pyjet rreth mbulonin
Dhe nën qiellin mot për mot
Dëllenja e mare lulëzonin.
Mbeti Cen duararti
I vetëm këtu fare
Dhe mbolli një lehë duhani
Rriti këtu ca manare.
Po nga fis i këtij dheu
Mori këtu nusen e tij
Në ditë të Shëndreut
Lindën për këtë tokë, fëmijë.
Dhe forcoi punën ballëartë
Edhe besën e pushtetshme
Djemtë për bëma e për shpatë
Edhe vajzat krejt të ndershme.
Mori udhën e mira e tij
Hyri në çadrën e armikut
Dhe për çudi burra, gra e fëmijë
Ranë në dorën e të ligut.
Kasaphanë u bë atë ditë
U mbyllën portat u bë gjëmë
Tek ai shkëmb i mprehtë thikë
“Gratë e Cenit” u hodhën në këmbë.
Gjëma mbeti legjendë
Emri Gracen për të hyrë
Për të mbetur këngë
Shkruar shkëmbit në fytyrë.
2. Prostituta
Qëndis dyzet vjeçe, pajën me perlon
Dhe pse s’është e bukur, me qeshje të ngacmon.
Në bare natën bredh, buzëqeshjen s’ta përton
Për qejf, jo për nevojë, rri deri vonë.
Madje dhe i pëlqen që nganjëherë të rrihet
Gjithë lagja të digjet, ajo do të krihet.
Kur kthehet në shtëpi, për burrë mendon
S’ka gjë se ndonjë kujtim zë e ngacmon.
Pastaj rri me gratë deri në mëngjes
Sikur s’ka ndodhur gjë, serbes-serbes.
No comments:
Post a Comment