ATA

FASLLI HALITI

Viz. S.kamberi «Artist i Popullit»

ATA

Hije poetësh

ata rrinë nën hije rrepesh dhe lisash

si për t‘u bërë

rrepe - poetë

lisa - poetikë me insulina.

Por mbeten kaçube xhuxhe,

të thara nga amoniaku,

urina

shkurra

dhe kaçube

të ndotura me shurrë  

me të vjella pijanecësh…

Dhe dehen ata

duke imituar Eseninin,

madje edhe Eseninit ia kalojnë në dehje.

Mjekrrat i mbajnë më të gjata se Tolstoi,

më të gjata se Sollzhenicini…

s‘pushojnë së vëni baste

për konkurse, për çmime…

dhe nëse ndonjeri,

i shpëton jurisë…

pa i dhënë

çmim

flamujt ngrihet në çast, në gjysmë shtizë

ngrihet në çast flamuri kombëtar

i komunitetit të poezisë.

Dhe s‘lënë ata poet

pa përgojuar,

pa fyer

pa sharë,

pa denigruar:

Kadarea,

Agolli,

Arapi,

demode,

anakronikë…!

gjersa s’mbajnë mjekërr,

mustaqe,borsalinë,kapelë republikë…

Poetin e kombit secili pozon,

secili Nobelin  

pret,

po “Nobeli”,

pse po vonon kështu,

pse po vonon kaq shumë  vërtet?

AUTOPUBLICITET                                                                                                                               

Poezitë e tua

bori,

çangë,

sirenë,

si dikur

(e ç’na duhet boria.

s’ka më zbore…

e ç’na duhet çanga !

s’ka më

kooperativa,

ferma.

kazmat, belat, lopatat,

u ndryshkën, po kalben.

e ç’na duhen sirenat ?

s’ka më fabrika,

kombinate,

uzina.

agregatët,

rotativët, ingranazhet

kanë zënë, pezhishka, merimanga,

nëpër polezhët kanë bërë fole minjtë,

në rripat e transmisionit

ecin hardhucat,

gjarpërojnë gjarprinjtë…

Bjeri violinës më mirë !

njerëzit janë të stresuar,

s’i zë gjumi,

bëjnë gjumë të shqetësuar)

Poezia ime po

violinë,

Unë i vë njerëzit

në gjumë të mëndafshtë,

në  gjumë të pambuktë,

rozë

në  gjumë të verdhë zhabine

me vargun tel violine…

me poezinë time

violinë.

Poezia jote,

njerëzve u prish gjumin,

Durohet vargu yt

çangë,

bori,

sirenë…?

poezia ime po!

vargu im një rrjedhë e kthjellët

mes barërash blerosh.

Vargu im

një rrjedhë

që pastron blerimin

Poezia jote,

çjerr pantallonat, nëpër gjemba,

gris këmishën e djersitur,

nëpër ferra.

Poezia ime

liqen,

liqen i kaltër, i qetë lasgushian,

Poezia jote pellg  nevrastenik

me dallgë mistrece

që grinden me brigjet

plot leshterikë,

Poezia jote

bori alarmi,

çangë

që tërbon,

sirenë që ulurin…

Poezia ime Zanë mali,

mis kozmosi,hënë biondinë…

PËRSOSMËRIA

Sëmuremi,

Çmendemi,

Çalojmë, vdesim

Vuajmë mëkatin e Evës, Adamit,

Vrasim, vjedhim, përdhunojmë,

Bëhemi pre e djallit

Po kur lindim

Fëmijë

Të vebër,

Me një sy

Ose pa buzë,               

Ose gjysmë buzë,               

Ose me dy,

Ose shurdh

Ose pa veshë,

Ose ose me katër sy

Ose me një vesh të salduar në tëmth

Ose pa hundë ose me hundën shyt

Pa këmbë, pa duar.

Kush përgjigjet

Kush

Përgjigjet për këtë

Zoti që na krijoi apo vetë ne...?!

2018

LICEISTES 

Gjoksi

I  flashkur.

Buza pa petale…

Në përfytyrimin tim

Buza  dhe gjoksi yt

Përsëri me sythe,

Me sythe pa lule natyrisht...

Nuk t’i preka e nuk t’i putha asnjëherë      

Ato buzë

Ato gji sfungjer

T’i puthja,

T’i përkëdhelja, 

Me duart blu të syve të mi.

Kur ti vetë më vije në ëndërr

Më kërkoje dashuri...

Me duart e buzëve dhe të syve

Po t’i prek,

Po t’i puth ,

E do të t’i puth përherë

Si në rini

Dhe

Prapë  

Tani

Në pleqëri.  

Me afsh do t’i puth si atëherë  

Ato buzë  ata sy, atë gjinj

Sfungjerë…

Dyzet  vjet prita të më dashuroje,

Po ti s’më dashurove assesi.

Më mirë o dashuria ime

E  padshur  

Më bëre

Të shkruaj poezi  

Që  në rininë time deri tani në pleqëri ...

1997- 2017- 2018

BELBËZIMI I BUKUR

.  nipit Aleksandër  .

Ku i ke farat e fjalëve?

Në lëndinën e gjuhës së blerttë?

Kur do të plasë sythi i parë

Baaa...?

Kur do të çelë lulja e bardhë

Maaaaaa?

Çeli kumbulla,

Çeli molla,

Çeli dhe qershia,

Pas të la…

Mbushe lëndinën e gjuhës,

Me blerim

Të njomë

Me lule fjalësh , nipçe

Mos bëj me gjyshin vetëm “ha, ha ha…”

SA  PAK

Zemra të zeza gurë

Që nxijnë jetë.

Zemra

Të  zeza gurë

Që nxijnë  ngrehina shpirtrash 

Me çati të kuqe dhe mure të bardha

Shkallmojnë  qoshe

Të lëmuara

Me lima shpirti, 

Zemra të zeza si gurë të zinjë

Zemra rrënuese mizore, të  zeza

Zemra  rrënonuese ke sot

Zemra që mbushin

Detet, oqeanet

Me lot.

Sa pak zemra ke që rrahin për zemrat,

Për dashurinë moj botë !

VAJZA  SHQIPTARE

Vajza  shqiptare!

Dje

Punonit me tre turne

Uzinave,

Fabrikave,

Kombinateve,

Në

Punë  

Vullnetare,

Aksioneve me goditje

Të përqëndruar Non stop,

Nën tik- take të përzishme orësh,

Ecejakje turpi trotuaresh nëpër botë

Nën reflekset të turpshme semaforësh...

ËSHTË PËRJETËSI

Kam dasuruar vetëm një herë,

Një herë të vetme në jetë.

Ishte e bukur?

Ishte bukuri.

Ishte e menҫur

Ishte

Menҫuri

Ishte 

E dashur?

Ishte dashuri.

Ishte

E besnike?

Ishte besnikëri

Është

Përsëri ?

Ishte  përjetësi...

Tetor 2017