REFLEKTIME NDËRKOHORE

REFLEKTIME NDËRKOHORE

I DALLDISUR NGA DALLGËT E DHUNËS

I vogël, fëmijë kam qenë dikur

6 vjeç, vishesha me këmishë pëlhurë

Një dorë e Zezë ra mbi ne, si silurë.

Gjithë jetën na ndoqi. Zjarr në furrë.

Larg vatanit, sokaqeve të fshatit tim

Larg kushërinjve, fqinjëve jetova

Na e vodhën lirinë, na lanë jetim,

Pa të drejta, veç përulje përjetova.

Thonë se paqja do vendoset në Tokë!

                                        JO! Vrasësit ndjellin egërsi dhe lotë,

Si korbat krrokasin, kërma kërkojnë

Shumica për drejtësi, pakicat egërsi diktojnë.

Shumë boshllëqe jeta na rezervoi

Adoleshenca, rinia në vuajtje kaloi,

Periudha e burrërisë kërkonte kujdes

Vështirësi të mëdha larg vendlindjes

Ndjekje, gjueti vrasëse, si kafshë të egra.

Detyruan shpërnguljen, shpërndarjen tënë,

Sharjet, përbuzjet i shpërndanë me erëra

Thua se mahsheri erdhi, na bënë çep e këmë.

Dora e Zezë e huaj, ndolli vrer dhe tek "gjaku".

Mbijetesa kërkonte shumë punë e zgjuarsi

Pasi zërat e ligësisë, arrinin deri tek plaku,

Na trazuan shpirtin e dëlirë, na lanë pa qetësi.

Në moshë pensioni, rri e kujtoj të shkuarën

Si një film me subjekt vetëm vuajtje e trysni

Me dalldi nga dallgët shumëballshe të dhunës

Plotësisht, tërësisht të padrejta. Vodhën çdo dritë.

Nga dita e largimit, gjenocidit të pabesë

                                      Shtatë dekada, vuajtje dhe egërsi mbollën

Mbijetuam me dhëmbë, punë e shpresë

Me virtyte, punë dhe zgjuarsi ia dolëm.

Dhe thonë se koha për plagët është alfi,

Jo! Plaga jonë, stisur nga zemër katranët

Do mbetet gjallë, derisa lejlekët të kthehen përsëri,

Toka jonë, të lulëzojë me zambakë e tulipanë.

"Dielli". Demokracia perëndimore, na erdh'

Të zezat re të shovinizmit, nisi të largojë

Qielli ende i pa pastërt, shpresa zgjimi derdh'

  Marrëzitë, egërsitë dypalëshe ti korigjojë.

                             Shtatëdhjetë e katër vjet! Sa lindje, vdekje dhe martesa

Dije se ti o Tokë, gjithnjë prezent, e pa harruar.

Pjesëmarrëse në kuvende (1), gëzime, hidhërime e festa

Në çdo vatër çame, me valle, këngë e vaje! Përmalluar.

66 vjeç erdha të vizitova. S'të mbaja mënd! Fëmijë!

Andej nga deti shkela tënden stere,

Gumenica, e rrethuar në formë harku nga mali e deti,

Zbrita. Të putha,Toka ime. Rashë në sexhde (2).

Ti më përpive! Frymëmarrje tjetër më dhe.

Imazhi yt, imazhi i nënës, feksi detin, tokën, qiellin!

Unë ecja e ecja me ty! Realitet i gëzuar. Mirserdhe më the,

Dialoguam tri epokat, të ardhmen të mirësjellim.

Thonë se paqja do vendoset në Tokë!

                                        JO! Vrasësit ndjellin egërsi dhe lotë,

Si korbat krrokasin, kërma kërkojnë

Shumica për drejtësi, pakicat egërsi diktojnë.

O lumi Thyamis, por dhe Kalama të thonë!

A mban mend sa mijëra vjet moshë ke?

Më poshtë, në Fushën e Zonjës, vëllai Aheron,

Rrjedhjen vazhdon, në Jon derdhet pa pré.

Nuk ju ndahen edhe Lurosi me Araktusin,

Sështë bashku vllezër, jeni damartë e gjakut,

Gjallëri mbani nga Ambrakia në Stugarë e Samantas,

Ujë, jetë, dashuri, pambarim. Të rinj, të pa plakur!

Uji juaj - gjaku im; mosha juaj - gjeneza ime.

Fushat, kodrat, malet, gjallesa e pemë. Ç'simfoni!

Krijuar për njëri-tjetrin. Veç poezi e kompozime,

Zemra e nënës Tokë, dashuri e saj. Në përjetësi!

Erëra mali, erëra deti lëmojnë atë Tokë,

Përcjellin diell, shi dhe shumë pak borë,

Invazione që nga Pirro Burri e deri sot,

Shtiza, heshta, helmeta dhe shumë taborë.

Tre Gurët e Zezë né fshatin Skamine (3)

Me malet e Sulit, rrezet e agimit lëshojnë,

Deti i Zonjës, Parga me kala pérmbi re,

Anën perëndimore të Çamërisë vezullojnë.

Preveza me Gjirin e Artës jugun dëftojnë

Samantas, Likojani, Saraqini në veri

Kufijtë veriorë të Çamërisë, vizojnë.

Dodona, Nikopoli gjurmë në historinë.

Dhe thonë se koha për plagët është alfi,

Jo! Plaga jonë, stisur nga zemër katranët

Do mbetet gjallë, derisa lejlekët të kthehen përsëri,

Toka jonë, të lulëzojë me zambakë e tulipanë.

Shovinizmat po besojnë vërtet në Zot!

Duhet të distancohen nga i paudhit "satana",

Mbasi nuk është vetëm një fé në botë,

Dhe se ato nuk diktohen me topana.

Zgjedhje vetiake, parajsa apo ferri

Profetët predikimet i kanë dhënë

Ç'do kush besimin vetë e zgjodhi

Qoftë për kryq apo për gjysmë hënë.

Dihet para Krishtit dhe Muhamedit,

Paganizmin kishin besim në lashtësi

Papazllarët, Krishtin kanë si Perëndi

Për imamët Parajsa, është islamizmi.

Genocidi, marrëzi njerëzore, e shkuar të mbesë,

Galileo Galileas, kisha i kërkoi ndjesë

Mjaft më me marrëzi. Ti hapet rrugë pendesës,

Dihet, Elefanti vetëm në vendlindje do vdesë.

Masakruesi kundër presë së tij bërtet:

Zhdukje, shfarosje. Nuk ekziston!.

Dhe praninë e emigrantëve, e shet

Si ekuivalencë për pronat sekuestër.

Europën si përherë  e di si e mashtron.

Epitetet, kolaboracionistë, pseudoçam

Apo anti grek! Fraza boshe dhe pa bosht

Çamët janë thesprotë, Çamërinë kanë vatan.

Miqësinë me helenët e vërtetë askush nuk e mposht.

Presimi hapjev e portave të hekurta të pritës.

Por e egër egërsia e të egërve. Si në mesjetë,

                                  Vranë, prenë, dogjën, shkretuan! Zëra klithës!

Kush? Nëna e demokracisë! Ligësi e vërtetë!

Vallë, kush e lindi këtë farë? Shpirt e deje djall!

Fara të përziera. Shpërthim biologjik mutacioni.

Nga këto lloj specie, vetëm bastardë do të dalë!

Racë e pabesë me qendrim e ngjyrë kameleoni.

Çezarianë, bizantë, otomanë, kolonë

Masakra, dhunë, shkatërrime, djeg'je.

Kthyer në shkretëtirë. Tokë të zjarrtë.

Dymijë vjet.Vend i bukur. I lakmuar. Amazonë!

Ka 105 vjet, Junani (4) hedh vetëm baltë.

Pirotët e Epirit, shtegtarë të detyruar,

Të larguar dhunshëm. Presin veç drejtësi,

                                     Genet e Piros, dihet vlerësohen për trimëri.

Nuk mendojnë ndonjë projekt për të luftuar.

Mbasi dihet, zaptuesit nuk kanë përjetësi.

  

Dhe thonë se koha për plagët është alfi,

Jo! Plaga jonë, stisur nga zemër katranët

Do mbetet gjallë, derisa lejlekët të kthehen përsëri,

Toka jonë, të lulëzojë me zambakë e tulipanë.

Drejtësinë me lutje, askush se ka takuar

Varfërinë, dhembjet, shumicës - diktuar

Gjithëmonë ka ndodhur, kështu po ndodh

Ndaj duhet shumica për barazi të reflektojë

                                  Zemërkatranët,  egërsinë  njerëzore ta dënojë.

Thonë se paqja do vendoset në Tokë!

                                        JO! Vrasësit ndjellin egërsi dhe lotë,

Si korbat krrokasin, kërma kërkojnë

Shumica për drejtësi, pakicat egërsi diktojnë.

                                Tiranë, më 25 maj 2005 (E përditësuar).

                                                                                           ●●●

                                 Shënim (1): Kuvendim burrash.

                                 Shënim (2):  Në gjunjë.

                                 Shënim (3): Mëna.

                                 Shënim (4): Edhe kështu quhej Greqia.

                              Bergamo, më 19. 01. 2018.-   Fahri Dahri

KOSOVA E LIRË

Sot, Kosova me plisin e bardhë Dardan zgjohet,

An’ e kënd trapezoidali kosovar vetëm zbardhon,

Mbi eshtrat e të parëve nën tokë - themel betonohet,

Ndërtesat e larta të jetës drejt qiellit pa re synon.

Një shekull, vetëm gjak, përbuzje e trysni parreshtur,

Skllavëri në kohë moderne, zaptuesi instaloi e zbatoi,

Shumica mbuloi rrezet e diellit - mjergull e dëndur,

Por pakicës, dritën qiellore nuk ia mbuloi.

Dimër i egër, i gjatë dhe shekullor. Jo! Kurrë shpresë pa liri,

Përleshje mes dallgësh shumëballëshe. Jo! Kurrë Dheun pas dore,

I sigurtë për liri - eshtrat, shpirtërat e të parëve - kurrë nën robëri,

Erdhi dita. Kosova qesh, gëzon rrezet e diellit dhe dritën qiellore.

Festë e madhe, hareja, gëzimi, kudo nji emër i vetëm – Iliri,

Gufon zemra e dardanit, arbërit, kaonit, thesprotit, mollosit,

Arbëria me qeleshen e bardhë zgjat duart: ”Mirëseerdhe Dardani”,

Thesprotia me festen e bardhë uron: “Gëzuar, paç këmbën e mbarë”.

Zhgaba në Dardani, Shqiponja në Arbëri, Ipja në Thesproti,

Emër i të njëjtit shpend, maj malesh me fole - Dihet absolut për liri,

Shpend symbol lirie, krenarie, bukurie, jetëgjatësie - qielli e ka stoli,

Shpend që pëlqeu në  botë fiset Ilire, i pagëzoi me emrin - Shqipëri,

Urime Kosovë. Popujt kudo urojnë, njohje nga shumë shtete,

Të tjerët, le ta kuptojnë, trileniumi - symbol demokracie. Jo i friguar,

Popujt thërrasin: lumturi, barazi - disa shtete ende me siklete,

Na pri Kosovë drejt paqes, lirisë - shembull i qëndresë. Gëzuar.

Kaçanik, Dreçan, Reçak, vende me emër në histori,

Gjak heronjsh, tokën vaditur për liri, për pavarësi,

Krushe, Prekaz, Rahovec - Gërma të arta në Dardani,

Njëzëri të gjithë thërrasim, brohorasim: ”Amaneti u kry”!

Sot, lot gëzimi gjithë trupi Ilir, nga Mitrovica gjer në Artë,

Flatrat e Zhgabave nga Gryka e Rugovës , Flamurin “Kuq e Zi”,

Në qiell shpalosin, e shtrijnë jaram nek(¹) tre Gurët e Zezë të lashtë,

Zhgaba, Shqiponja, Ipja brohorasin: ”Rrofsh Pavarësi!”.

Shënim(¹): Sipas dialektit çam: Jaram nek=deri tek.

Tiranë, shkruar më 17/shkurt/2008

TIRANA E SHQIPTARËVE!

Tirana, e shqiptarëve në përjetësi

Netët e ndërrimviteve vezullon

Me elementë festivë, plot stoli

Gjithënjë dhuron ngrohtësi, bujari.

Të shndërrojnë sikur je prej brumi

Format ti ndryshojnë hera-herës

Politikanët e ardhur nga “katundi”

Fantazi "dimërit" si edhe "verës".

Epokat, brumit format i ndërrojnë

Shtatoret vendin i lënë njëra-tjetrës

Antagonizmat e radhës plotësojnë

Njerëzit u “tremben”viteve të jetës

Tiranë e dashur, populli yt të kërkon

Brumin tënd mos lejo ta përqisin (1)

Orekset e grykësave me korrupsion.

Zgjidhi vetë ata që duhet të qeverisin.

Jo më “lista” me deputetë partiakë,

Por deputetë, me vetdije shqiptare

Ndërgjegje, përgjegjshmëri të lartë

Mjaft më me premtime gënjeshtare.

Tiranë! Të duam përherë krenare!

Veç tek ti Universi të shqipërojë!

Vështirësira ndër shekuj ke parë

Urojmë, shteti ligjor të ligjërojë.

Shënim: (1).-Shpërdorim.

31.12.2017

KUR SHKEL MBI DHEMBJET

Muaji qershor na pjek qershitë

Edhe ferrat dhurojnë manaferra

Kurse njerëzit gëlltisin demagogjitë

Kishte “pak” para për votae e blera

Flamuj të përzier, ndër makina

Simpatizantët pas parave sulen

Që nga veriu, Fieri apo Zaranika

Fushatra me ego? Partitë rrudhen

Tirana kryetarin pa mandat e la

Pasi PS-ja në vrapim ja rrëmbeu

Inat i paparë, shfryrë zyrave u pa

  Kqz-ja votoi unanim votat që pëlqeu

Korrik - Dhjetor, qetësi afër buzë Lanës

Zyrat të zbrazta, kudo shumë zymtësi

Shkaku ishte humbja e mandatit të Lalës

Strukje, gjumë letargjik. Partia në zi!

Karierat u siguruan me demagogji

Qëllimi, arrihej me shtrirje krahinore

Muzhikët, i blinin gjoja me ideollogji

E ngritën kupolën mbi baza fisnore

Foleja strehoi mediokër pa shkollë

Dy fjalë në foltore nuk artikuluan

Kodi zgjedhor i “krreu” ata të gjorë

Dhe nga paaftësia, asgjë nuk kuptuan

Ishte lojë!!. Pasuritë kupolës ja siguruan

                                      Në letargji gjashtë muaj, zëri është shuar

Deri në "njëzetenjëshin" qetësi duan

Shpresa?: Flamujtë dhe paratë në duar.

Tkurrja, shenjë e keqe nuk duhej lejuar!

Dinakëria e pështirë. Jo brenda shtëpisë

Shfrytëzohen plagët, gjoja për ti shëruar

Përsëri të lënduarve ilaçin e “tradhëtisë”!

Itali, Janar 2018

KUR SHTYJMË JETËN

Sot shtyjmë dhimjet e pandara

Sot gëzojmë disa të mira, të rralla

Sot presim një tjetër ndërrim

Sot mblidhemi veç për gëzim.

Sot, në këtë ditë të vetme në vit

Të gjithë e presim ashtu, si një mit

Gjatë vitit që sonte ikën e shkon

Të gjitha ndodhitë kushdo i kujton.

Me dëshirë, për mirësi janë treguar.

Prandaj urime të shumta ju përcjell

Që viti i ri, gaz e lumturi t'ju sjellë.

Përshëndes përzemërsisht: Gëzuar!

Nesër gjithçka e re, nis me siguri

Mulliri i blojes, prap do rrotullohet

Qoftë me ujë, erëra apo me energji

Nisja me të djeshmen do vazhdohet.

Ata, që viti i ikur jetën u a rrëmbeu

Për 100 vjet, dhimbjet do të rrojnë

Se mbahen në kujtesë nga “mbidheu”

Pastaj, në renditje të tjerë do kujtojnë.

Jeta këtë vazhdimësi kujtdo i ofron

Dihet:“Asgjë shumbet, asgjë skrijohet

në natyrë transformohet”. Kush zotëron?

Askush, veç atyre që mendja i “tërbon”!

Jeta është vetiake, sjellja dhe veprimet

Mpleksen gjatë kohës në çdo shoqëri,

Shumicës së njerëzve u ruhen nderimet

Keqbërësve, mbi e nëndhé u ruhen ligësi.

Itali 31.12.2017

NJË MUAJ E 13 VJET MË I PARË

Sunami njerëzor, pemët shekullore shkuli

Rrënjët thellë në tokë, si gjethe i shkundi

Trupat e gjakosur për sorrat, në kërmë

Skeletet e gjalla lëviznin, shtëpitë i lënë.

Varganët e mjerimit ecnin me dëshpërim

Drejt yllit polar të drobitur për shpëtim

Me hanxharë, sopata, vrasësit në duar

Fara e tërbimit, çmenduria u ishte shtuar.

Konispoli, Ninati ndanin kufirin vdekës

Turma e cfilitur, gjeti prehrin e jetës

Kllogjeri strehoi me pikëllim prekës

Fuqishterurit, frymësosurit prej tiranisë

Sot e mot përmendore e pavdeksisë

Lapidar i dhimbjes, kulmi i egërsisë

Jetëgjatët drejt rrugëtimit mërgimtar

Maraz pashuarit, siguruan trashëgimtarë.

Të shpërndarë, të panjohur, të paparë

Të brengosur, përmalluar, zemërvrarë,

Shpirtlënduar, tërë jetën, dëshpëruar

Foleja prindërore, shpresë pashuar.

Ata, mbi vite shkelin, koha ecën,

Kështu jetët mes tyre këmbehen

Rutinë, mjë brez ikën, një tjetër vjen

Vitet ikin - vijnë përsëri syrgjinë.

Plot shtatëdhjetekatër vjet, zjarr i pashuar

Lëngojnë zemrat, vitet vdekjet rrokullisin

Mesazhe njëra-tjetrës, në mendje shkruar

Çamëria, vend i shenjtë, shpirtrat kolisin(¹)

Andej jam lindur, një muaj e 13 vjet më i parë

Rrugëtimin historik të njerëzve vatanlarguar

Në fletët e librave, shkruaj çfarë kanë ngjarë

Ashtu, si Namiku me proza, poezi në duar! .

Prozator, poet, shkrimtar, gjithmonë krijimtari

Flet me natyrën, madhështinë shqiptare zbulon!

Mendja i krijon, shkrime shumë për trojet - Iliri

Polenin mbledh, me mjaltë çdo helm e lufton!.

                                 Shënim: (¹)- Ngjisin

                           Shënim:- Një urim i përzëmërt për 67 vjetorin e mikut tim, poetit, shkrimtarit dhe studiuesit çam Namik Selmani. Jetë të lumtur, të gëzuar me njerëzit më të dashur e të shtrenjtë.

Bergamo, më 18 nëntor 2017.-

---------------------------