Vendit më pranë
Unë erdha . U futa në dhomën e madhe prej druri dhe pash brenda meje . Aty në të majtën e gjoksit vura re një pellg të madh . Ca shelgje ia rrethonin ujin herë të kulluar , herë me baltovinë dhe rrënjë të kalbura bimësh .
Takova bretkun më të çuditshëm dhe memec . I përkëdhela sytë e dalë dhe përgjues , për pak sa nuk e mora në pëllëmbë , por u tremba nga lagështia dhe ashpërsia e lëkurës . Me një të shtyrë të mendjes e ngjesha në batak dhe nuk u mora më me të . Ai aty do rrijë , e ka shtëpinë e vet , mjafton mos të më dalin para se më prish humorin .
Druaj të shikoj çfarë gjallesash mban tjetër gjoli në të majtën e gjoksit tim . Nuk e di , sa e gatshme mund të jem për të parë se çfarë më ka sjellë jeta aty .
Me arrogancë dhe fodullëk një leshterik që ka lëshuar rrënjë thellë në deje më tregon një rosë të egër që fsheh kokën e vezët nën ujë .
Mua më kënaq ajo , e gjen folenë dhe fshihet kur ka risqe , në sezonet e gjuetisë ajo ka aftësinë të mos jetë .
Ndonjëherë dremis brenda gjolit tim , më bëhet sikur jam në një prehër me kokën ngjeshur në gjoks dhe më nanuris një zë . Bëhem sa një dorë dhe i zbërthej kopsat e trikos me xhep atij zëri . Sa herë dëgjoj atë në ëndrrat e mia të grira buzëqesh dhe zgjas duart , për një çast gjoli në të majtën e brinjëve të mia bëhet i artë.
Sa zgjohem .
Një gulf ajri duhet dhe ngrica përshkon pellgun tim me rrënjë bimësh të kalbura . Temperaturat shkojnë nën zero dhe patinat bëjnë brazda të thella në akull . Njerëzit bëjnë ca lëvizje dhe përplasin këmbët mbi mua , unë jam një roje i ngrirë dhe i pafuqishëm , më ngrin zëri bashkë me duhmat e ajrit që nxjerr . Unë ruaj akullin , ata si mbarojnë kërcimin puthen dhe bëjnë rrethorë .
Pritja ime është e tmerrshme , unë jam roje i vetes sime .
Në shtëpinë time prej druri unë mund të takoj dikë .
I kërkoj të bëhet si unë .
Bën një llogari të thjeshtë dhe vjen .
Zambakët e ujit na rrethojnë , ata janë në anën e majtë të kraharorit tim .
Kam shumë turp kur i shoh .
Punë e madhe , më mirë turp se lodhje !
Gjoli im i gjelbër , i bardhë ,i brishtë.
Unë e fitova , e zotērova simbolikën .
Jam pulëbardha që kontrolloj liqenin , frika ime e madhe s'është kënga ime e mbrame , është bretku i lyer me llum . Ai është maskuar dhe më ndjek pa zë .
Mu në zemër , aty ku shkëmbehet gjaku turbullohet gjoli .
Unë bëhem dyformësh , dy llojesh .
Më tërheq një gravitet lluce dhe fati mes balte , rrënjësh e jargësh , sapo bëhem gati të shtrihem bëhem bretk .
Bëhem ! Planifikoj të nis vajjn tim të pa zë .
Befas më shfaqet një shteg dhe e ndërroj drejtimin .
Ia marr vrapit dhe gjendem pulëbardhë . Fluturoj mbi gjol dhe sodis zambakët e dlirë diku në të majtën e kraharorit , mu në zemrën time .
Takova bretkun më të çuditshëm dhe memec . I përkëdhela sytë e dalë dhe përgjues , për pak sa nuk e mora në pëllëmbë , por u tremba nga lagështia dhe ashpërsia e lëkurës . Me një të shtyrë të mendjes e ngjesha në batak dhe nuk u mora më me të . Ai aty do rrijë , e ka shtëpinë e vet , mjafton mos të më dalin para se më prish humorin .
Druaj të shikoj çfarë gjallesash mban tjetër gjoli në të majtën e gjoksit tim . Nuk e di , sa e gatshme mund të jem për të parë se çfarë më ka sjellë jeta aty .
Me arrogancë dhe fodullëk një leshterik që ka lëshuar rrënjë thellë në deje më tregon një rosë të egër që fsheh kokën e vezët nën ujë .
Mua më kënaq ajo , e gjen folenë dhe fshihet kur ka risqe , në sezonet e gjuetisë ajo ka aftësinë të mos jetë .
Ndonjëherë dremis brenda gjolit tim , më bëhet sikur jam në një prehër me kokën ngjeshur në gjoks dhe më nanuris një zë . Bëhem sa një dorë dhe i zbërthej kopsat e trikos me xhep atij zëri . Sa herë dëgjoj atë në ëndrrat e mia të grira buzëqesh dhe zgjas duart , për një çast gjoli në të majtën e brinjëve të mia bëhet i artë.
Sa zgjohem .
Një gulf ajri duhet dhe ngrica përshkon pellgun tim me rrënjë bimësh të kalbura . Temperaturat shkojnë nën zero dhe patinat bëjnë brazda të thella në akull . Njerëzit bëjnë ca lëvizje dhe përplasin këmbët mbi mua , unë jam një roje i ngrirë dhe i pafuqishëm , më ngrin zëri bashkë me duhmat e ajrit që nxjerr . Unë ruaj akullin , ata si mbarojnë kërcimin puthen dhe bëjnë rrethorë .
Pritja ime është e tmerrshme , unë jam roje i vetes sime .
Në shtëpinë time prej druri unë mund të takoj dikë .
I kërkoj të bëhet si unë .
Bën një llogari të thjeshtë dhe vjen .
Zambakët e ujit na rrethojnë , ata janë në anën e majtë të kraharorit tim .
Kam shumë turp kur i shoh .
Punë e madhe , më mirë turp se lodhje !
Gjoli im i gjelbër , i bardhë ,i brishtë.
Unë e fitova , e zotērova simbolikën .
Jam pulëbardha që kontrolloj liqenin , frika ime e madhe s'është kënga ime e mbrame , është bretku i lyer me llum . Ai është maskuar dhe më ndjek pa zë .
Mu në zemër , aty ku shkëmbehet gjaku turbullohet gjoli .
Unë bëhem dyformësh , dy llojesh .
Më tërheq një gravitet lluce dhe fati mes balte , rrënjësh e jargësh , sapo bëhem gati të shtrihem bëhem bretk .
Bëhem ! Planifikoj të nis vajjn tim të pa zë .
Befas më shfaqet një shteg dhe e ndërroj drejtimin .
Ia marr vrapit dhe gjendem pulëbardhë . Fluturoj mbi gjol dhe sodis zambakët e dlirë diku në të majtën e kraharorit , mu në zemrën time .
No comments:
Post a Comment