SI TI, BABA

SI TI, BABA

Edhe unë si ti, baba, 

Kam filluar

T’i heq këmbët zvarrë

Siç i hiqje edhe ti dikur,

Atëherë 

Kur ti ishe kaq saç jam sot unë.

Edhe mua, baba,

Kanë filluar 

Të më dridhen duart

Siç të dridheshin ty dikur,

Atëherë 

Kur ti, baba, ishe kaq saç jam sot unë.

Edhe mua, baba,

Ka filluar 

Të më derdhet filxhani i kafesë,

Siç të derdhej ty dikur

Sapo e vije në buzë,

Atëherë

Kur ti, ishe kaq saç jam sot unë...

Edhe unë

Si ti, 

Baba,

Shkoj shpesh në toilet,

Siç urinoje dhe ti dikur,

Atëherë 

Kur ti, baba, ishe kaq saç jam sot unë.

Ti po qan, 

Baba ?

Si,

S’do   

Që unë të vij në Had tek ti,

Të të tregoj për jetën dhe peripecitë

Këtu mbi tokë, 

Mbi dheun 

E zi.

Dhe të pimë 

Kafe atë dhe bir ?

Unë do të të tregoj sinqerisht, baba

Është këtu mbi tokë, apo atje në Had më mirë...?

 KAQ PAK QIELL 

Kaq pak qiell 

Dhe ky pak qiell, mbetur shkretë,

Mbetur pa një yll, 

Pa një hënë,

Pa diell.

Kaq pak qiell.

Kaq pak dhe i pambjellë asnjëherë,

Kaq pak dhe mbetur ugar me plisa resh të zeza,

Kaq pak qiell dhe mbetur pa lëruar, mbetur djerrë… 

SUNDIMI          

Ai flet,

Flet,

Flet, 

Flet,

Nuk pushon,

Ai ia mbyll gojën fjalës sime,

Me breshërima fjalësh 

Më sundon. 

Unë flas,

Flas,

Flas,

Flas, 

Ai hesht,

Hesht, hesht,

Ai s'reagon,

Ai fjalës sime s'ia vë fare veshin.

Me heshtjen e tij ai më sundon…

Ai mua më sundon edhe me fjalë,

Më sundon edhe me heshtje.

Unë përgatitem për një kryengritje të tmerrshme…

HAPJA

Mua

Më lënë shokët,

S′i lë:

Mua më ikën e dashura,

Nuk e përzë. 

Kush më troket në derë,

Unë ia hap në çast

Menjëherë  

Unë s’ia zë kujt kokën me derë...!

NDJESA

Të kërkoj ndjesë

Gushëkuq i ferrës,

Që të qëllova me llastiqe

Dhe të shprisha prushin e gushës.

Më fal 

Bilbil 

Që ta preva këngën me gur!

Të kërkoj falje 

Ty thëllëzë 

Që të theva vezët,

Që të plagosa njërin krah,

Të lashë nënë pa zogj.

Më fal, isha çilimi, kalama...

PËRSOSJE                         

Përsosu

Dritë 

Përsosu ajër 

Përsosu ujë

Përsosu blerim

Përsosuni yje

Përsosu 

Diell 

Përsosu lule

Përsosu kaltërsi

Përsosu

Tokë

Përsosu njeri.

Përsosu dhe ti Zot

Ndryshe s’ka përsosje në qiell dhe mbi tokë...

PUTHJA

Jepet në televizor Eurogoli.

Të jepet

Dhe Europuthja...

S'ka si loja e buzëve!

DIELLFTOHTI

Diellbora,

Diellakulli,

Diellftohti,

Jemi dridhur një jetë

Dhe vazhdojmë të dridhemi

Me shekuj, me ditë eme net....

Diellbora,

Diellakulli,

Diellftohti…

Si s’u bëre për ne veç një herë i ngrohtë,

Por mbete, i ftohtë, o Diell, i ftohtë, i ftohtë ?

KONKURRIMI

Pranvera konkurron çdo vit 

Me lule, blerim, freski

Dhe bar

Dhe ne çdo vit 

I japim çmim të parë.

Vera

Çdo vit

Konkurron 

Me zheg,   

Me vapë,

Na shtyn të futemi në hije,

Na shtyn të zhytemi në det.

Ne s'i japim asnjë çmim,

Edhe pse drithëra buke na jep.

Vjeshta 

Çdo vit

Konkurron   

Me fruta dhe shira,lirike, 

Me gjethe të verdha, 

Me re të zeza, dramatike,

Me vetëtima, bubullima, rrufera.

Ne s'i japim qoftë dhe një fletëlavdërimi,

Edhe pse  pemët na i vë përpara plot fruta 

Si kupa të arta floriri… 

Dimri 

Çdo vit konkurron

Me akuj, dëborëra, 

Me erëra dhe stuhira që ulërijnë,

Me pemë lakuriqe që dridhen nga acari, 

Me degët lakuriqe pa fole, pa një cicërim.

Për dimrin, 

S’ kemi dhënë, 

Dhe  s’japim asnjëherë çmim…

S'kemi çmim pra për të katra stinët !

Vetëm ty pranverë dhe ju o lule,

Japim çmim,

Çmim japim për ju  kaltërsira qiellore,  

Për ty fllad, për ty puhi, për ty blerim…

TONET                             

Tone  

Të larta

Njerëz të ulët, të  dobët,

Tone 

Të ulëta

Njerëz të lartë, të fortë,

Tone të ashpra, 

Njerëz të butë,

Tone 

Të buta

Njerëz të ashpër,

Tone 

Cicëruese  

Si vezë pa zogj,

Ngjyra 

Pa ngjyrë 

Si lule pa erë, 

Njerëz pa mendime, 

Si pemë dekorative… 

TË GJITHË MË MËSOJNË

Në shkollë

Shkruaja bukur,

Isha i pari në bukurshkrim.

Mësuesi lumturohej,

Ia tregonte klasës fletoren e bukurshkrimit tim.

Shoku im i bankës

Me shkrimin shkarravinë 

Më mësonte si shkruhej më bukur,

Më mësonte si shkruhej më mirë…

Në ushtri

Dilja i pari në qitje,

Bëhej me krahë komandanti,

Në  kampionatin kombëtar të qitjes më caktonte komanda.

Ushtari që s'fuste qoftë edhe një plumb në tabelë,

Më mësonte si bëhej qitja me pushkë, 

Me pistoletë ''Parabelë''.

Si mësues, 

Bëja ditarin më të mirë,

Ditarin më të bukur në shkollë.

Shkëlqente i tëri drejtori,

Ma çonte ditarin

Lart,   

Në seksion.

Entuziazmohej shefi, 

Ditarin e niste në Ministri.

Mësuesi 

Që s'bënte fare ditar,

Ai më mësonte 

I pari

Si bëhej më mirë, 

Si bëhej më bukur ditari.

Si poet,

Kush nuk shkruante,

Më mësonte si duhej shkruar,

Kush nuk lexonte, 

Më mësonte si lexohej

Dhe ç'libra duheshin lexuar. 

Kush shkruante lirika intime,

Erotike, 

Më mësonte 

Si shkruhej lirika qytetare,

Më mësonte si shkruhej lirika filozofike.

Të gjithë më mësojnë, 

Më marrin për ushtar,

Më komandojnë,

Më duan të bindur,

Më duan të bëj ç'duan ata.

Unë jua kam thënë juve dikur çiltërsisht: 

Lamtumirë kapedanët e mi !  

Lamtumirë 

Ju them dhe tani

Juve «profesorëve»,

Juve «akademikëve» të mi !

ASKUSH S'MË BINDET  

Të gjithë

S' më binden

Dhe fajin, besoj, e kam unë vetë.

Unë duhet ta kem një dobësi,

Unë duhet ta kem patjetër 

Një të metë.

Kur isha bujk adoleshent,

Qetë s'më bindeshin,

Përtypeshin qetë, 

S'e tërhiqnin 

Plugun. 

Hutohesha pas pulëbardhave unë,

Si napa të bardha 

Pulëbardhat  

Mbi ugar,

Si napat e lara 

Që nëna i nderte mbi gardh, mbi litar.

Përkundrazi,xhaxhait, 

Qetë i bindeshin 

Njëherësh    

Të dy,

Kau me emrin Zambak, 

Dhe kau me emrin Syzi.

Po pse i bindeshin 

Xhaxhait 

Qetë ?

Sepse xhaxhai ishte bujk i rëndë

Bujk që e nderonin buqit, bujk ivërtetë … 

Si mësues gjithashtu nuk kisha autoritet,

S'më bindeshin nxënësit,

Nuk mësonin,

S'i bënin

Detyrat.

Më shihnin me habi…

Kur unë përhumbesha në përfytyrime,

Vizatoja, bëja skica, krokira, krijoja poezi…

Nxënësit harbonin…

Dilnin nga klasa.

Dikush në WC pinte një cigar.

Një vajzë në korridor 

Provonte puthjen e parë…

Edhe si prind

S'kam pasur

Dhe s'kam autoritet.

Kjo s'më pikëllon aspak

Le të jetë mbi mua fëmija mbret.

Le të më gjejë nga fëmija gjithçka,

Vetëm fëmijën të mos e gjejë prej meje asgjë.

Midis poezisë sime

Dhe fëmijëve të mi

Ka pasur dhe ka rivalitet, 

Ka pasur dhe ka xhelozi…

Edhe si gjysh

Nuk kam autoritet.

Kjo më kënaq,

Kjo më jep gëzim.

Mbesa dhe nipi bëjnë ç'të duan me mua;

Më hipin mbi kurriz të dy, 

Më bëjnë kalë me fre,

Me yzengji…

Unë u bindem urdhrave të tyre,  

I zbatoj pa u fyer aspak,

I zbatoj 

Me përulësi,

Me një kënaqësi që jetën ma zgjat…

KUJTIMI IM NGA NJË EKSKURSION

Niset...

Dyqind

Kilometra rrufiti -

Ndalet autobusi, shëmon.

Përpara

Kalaja, liqeni, Shkodra.

Buna si grua kabahe

Me bluzën e bruztë,

Trupin duke dredhur,

Futet në gjirin e detit,

Bri bregut liqeni mërmëron.

Shkodra!

Kalaja plagët akoma mjekon.

Rrugët

E Shkodrës.

Këtu ka ecur Migjeni.

Gjurmët e Migjenit

Si fosile fiksuar mbi rrugë.

Ja ku ka ecur Migjeni!

Ja si ka ecur Migjeni!

Prapa,

Bjeri, prapa!

Shikoja ku këmbët i shkojnë,

Shikoja ku këmbët i ndalin!-

Migjeni ka shkelur kudo.

Këmbët i ndalin,

Në majën

E malit.

Sa shumë

Ka ecur Migjeni!

Sa mirë ka ecur Migjeni!

Shkodër!

Rrugët e tua pështill si rul.

Dërgoja muzeut “Migjeni”,

Në rrugët e tua të inçizuara,

T’i shohin brezat gjurmat e viganit.

Brodha,

Me gjurmët e Migjenit,

Brodha nëpër rrugë,-

Ja ktheva programin eskursionit.

Shokët,

Kur të vetëm më shikonin,

Që bridhja serioz, vizitoja rrugët,

Më quanin pa shije njeri.

Dhe thoshin, pse rrugëve bëj vizita,

Kur në Shkodër kishte

Muzera dhe fabrika.

Shokët,

Me shokët

Poza bënin në sfonde antikash,

Poza bënin përpara liqenit, bri Bunës,

Kurse për vehte unë,

Përpara teatrit “Migjeni”,

Poza bëra me Migjenin. -

Poza me Migjenin

Bust.

Kthimi.

Gota,

Shporta,

Servise,

Sapuna “Venus”-

Merr kujtime nga Shkodra, dikush.

Dy gjurma mora,

Shkula nga rruga,-

Dy gjurma të Migjenit mora kujtim.

Në borsetën time kujtimi më i mirë!