Thursday 12 January 2017

ME GJITHË ZËRIN

VLADIMIR MAJAKOVSKI
ME GJITHË ZËRIN
( Përcjellja  e  parë e poemës)
Të nderuar
                shokë pasardhës!
Duke gërmuar
                      në kakërdhive të sotme
                                                 të gurëzuara
duke studiuar  terrin e ditëve tona,
ju,
     mbase,
                 do të pyesni edhe për mua.
Dhe, mbase, do t'ju thotë
                                    një erudit juaji,
duke mbuluar  me erudicion,
mizërinë e pyetjeve,
               se jetoi, si duket, një farë
                                                     këngëtari i ujit të nxehtë
dhe armik i betuar i ujit të rrjedhshëm.
Profesor,
               hiqini syzet - biçikletë !
Unë vetë do të tregoj
                            për atë kohë 
                                              dhe për veten time vetë.
Unë, pastruesi i gjirizeve
                                        dhe ujari,
nga revolucioni
                        i thirrur dhe mobilizuar,
shkova në front
                        nga kopshtet fisnike
të poezisë,
                     gruas kapricioze.
Ajo zotëronte një kopsht të bukur:
një vajzë,     
             një vilë,
                        një miniliqen,
                                                  qetësinë.
«E mbolla vetë kopshtin tim,
Vetë do ta vadis.»
Kush zbraz vargje nga ujitësja,
Kush spërkat
                         me  gojën plot,
kaçurelsi Mitrejkë,
                            eruditi Kudrejkë,
kush djallin do t’i zbulojë ata !
Për këtë masë nuk ka karantinë,  
nën mure bien mandolinat :
«Tare - tina, tara-tina,
t - en - n…»
S´është nderim i tepruar
                                       që mes trëndafilave të tillë
të ngrihen statujat e mia
në kopshtet
                      ku pështyn një tuberkuloz,
ku rrinë putana, rrugaçë
                                                 dhe sifilitikë.
Mua
        agjitpropi
                             më është mërzitë.                       
Të shkruaja
                  romanca për ju
                                  më fitimprurëse
më joshëse 
                          do të ishte, 
Por unë
             e sundoja
                              veten,
                                      duke i shqyer
fytin
      vetë këngës sime. 
Dëgjoni
            shokë pasardhës,
agjitatorin,
                   kryegazetashitësin.
Duke mbytur 
                        përrenj poezish
do kapërcej
                        volumthet lirike,
si i gjallë,
               duke folur  me të gjallët.
                                    
Do të vij drejt jush
                            nga distanca e komunizmit
jo
si paladin melodioz  i Eseninit.
Vargu im do të mbërrijë
                                  duke kapërcyer kreshta shekujsh
dhe koka
                poetësh  dhe qeverish.
Vargu im do të mbërrijë,
                                         por jo
si një shigjetë
                      në një gjueti kupidësh dhe lirikash,
Jo siç i mbërrin
                        numizmatikut një monedhë e holluar
dhe jo si drita e yjeve të vdekur.
Vargu im
              me mundim
                                  do të depërtojë pirgun e viteve
dhe do të shfaqet
                           i matur,
                                              i ashpër,
                                                           i shndritshëm,
siç ka hyrë në ditët tona
                                        ujësjellësi  
i ndërtuar
               nga skllevërit e Romës.
Në tumat e librave,
                                varre poezish,
duke zbuluar rastësisht shufrat vargjesh,
ju
      do t'i prekni
                            me respekt
si armë të vjetër,
                             por kërcënuese.
Unë
      nuk jam mësuar të përkëdhel
                                                   veshin
                                                            me fjalën: 
veshi i një virgjëreshe
                                    midis flokëve - kaçurrela
s’do të skuqet,
                       nëse preket pak nga frazat banale.
Rreshtuar në paradë
                          trupat e faqeve të librave të mi,
kaloj në revistë
                               frontin e rreshtave.
Vargjet
            rrinë me peshën e plumbit,
gati për të vdekje
                      dhe për lavdi të pavdekshme.
Poezitë u mpiksën,
                              duke i drejtuar rrafsh
grykat e zjarrit
                         të titujve gojëhapur.
Arma
           më e dashur   
                              midis të gjithave
e gatshme
        të lëshohet me një thirrje lufte,
u ftoh
                kavaleria e fjalëve të mprehta,
duke ngritur
                 heshtat e mprehta të rimave.
Dhe gjithë këta trupa
                                     të armatosur gjer në dhëmbë
që për njëzetë vite fluturuan
                                           nga një fitore në tjetrën,
deri
       në fletën e fundit
ta dorëzoj ty,
                           proletar i planetit.
Çdo armik
                i klasës punëtore
është armiku im i vjetër,
                                          i betuar.
Na urdhëruan
                   të shkonim
                                     nën flamurin e kuq
në vitet e mundimshme
                              dhe në ditët pa ngrënë.
Ne hapnim
                çdo vëllim
                               të Marksit,
Siç hapen
                  në shtëpitë tona
                                          kanatat,
por edhe pa i lexuar ato
                                          ne e kuptonim
se në ç’anë duhet të shkonim,
                                    në cilin kamp të luftonim.
Ne
      dialektikën,
                           s'e mësuam nga Hegeli.
Me rropamën e betejave
                                    ajo vërshonte në varg,
kur
     nën predhat
                        para nesh ia mbathnin borgjezët,
siç ia mbathëm dhe ne
 një herë
               para tyre.
Pas
         gjenive
                     si vejushë e pikëlluar,
zvarritet lavdia
                               nën një marsh funebër,-
vdis, vargu im,
                       vdis si një gregario,
siç vdisnin në sulm
                                të panjohurit tanë!
S’e çaj kokën
                       për masivin e bronzit.
nuk merakosem
                    për mukusin e mermerit.    
Le të biem dakord për lavdinë,
                                    pasi jemi midis nesh,
si monument i përbashkët
                                      na duhet
socializmi
                 i ndërtuar
                              në beteja.
Pasardhës,
                  kontrolloni bovat e fjalorëve:
nga lumi Lete
                  do të dalin
                                     mbeturina fjalësh:
si «prostitucion»,
                           «tuberkuloz»,
                                                     «bllokadë»
Për ju
         që jeni
                   të shëndoshë e të shkathët,
poeti
        ka lëpirë
                     gëlbazat polmonare
me gjuhën e ashpër  të pankartës.
Me bishtin e viteve
                               unë do të marr pamjen
e fosileve monstruoze
                                  bishor.                                   
Shoqja jetë,
                  hajt
                        t’i bëjmë
                                           më shpejt
në planin pesëvjeçar
                              ditët që na mbeten.
Mua
      as edhe një rubël
                                 nuk më kanë vënë vargjet mënjanë,
mobilierët
                s'ma kanë mobiluar shtëpinë.
Dhe përveç
                  një këmishë të larë, të freskët,
po e them me ndërgjegje,
                                         ç’më duhet gjë tjetër.
Përpara
         CCC
                 të viteve
                               të ardhshme
                                                 të ndritura,
mbi bandën
                   e poetucëve
                                       spekulatorëve dhe zhvatësve,
unë do të ngre
                         si dëshmi
njëqind volumet
                              e librave të mi...
Vladimir Majakovski.
Njerëzit gjithashtu kërkojnë Sergei Yesenin                    
Përktheu: Faslli Haliti

                                            

No comments: