KRISHTLINDJET E KUQE

( tregim nga Roland Gjoza )


Ishin tre vete.Babai,70 vjec,i tretur,i kalamendur,kokejashte,me kapele ne dore,vajza 13 vjece,djali 15 vjec,kokeulur te dy.Kalonin neper rrugicen me muzike.Ishin Krishtlindjet.Portat rrinin te hapura.Feneret me vajguri benin drite blu.Binte bore e penguar.Nuk ishte ftohte.
Babai ishte 20 vjec.E thirren te zyra e floririt.Aty ishte nje trikembesh.E varen kokeposhte pa i thene asgje.E liruan,e ulen ne karrige.Keshtu do t'ia benin po te mos dorezonte floririn.Ai tregoi vendin ku i kishte fshehur 100 000 napolona flori.Derguan dy ushtare.Pastaj edhe dy te tjere.U desh dhe i pesti.Ishin futur ne nje arke metalike.I thane babait te tregonte te verteten,sepse nuk ishin te kenaqur.Teper pak.I treguan trekembeshin.Babai hapi duart me deshperim.E cuan ne burg.Atehere tregtaret i quanin shushunja.Shushunja qe i kishin pire gjakun popullit.E nxorren me dy vjet lirim me kusht.Pa pune.E moren ushtar.I binte fizarmonikes.Tango,valse dhe rumba.
Babai tani vuante nga melankolia.Femijet i kishte shume te bukur.Djali me kokoridhka,vajza me gershet.Nena kishte vdekur nga nje semundje e panjohur.Fatkeqesia ishin Krishtlindjet.Sa here vinin ato te uruara,babai mblidhej grusht,nena behej keq,zinte shtratin.Babai vinte gishtin ne buze dhe peshperiste;sheet!Ajo po fle.Baba,po sonte jane Krishtlindjet.E di,,jane vertet,po ajo do zgjohet.Kur,babi?Me gjashte.Fiks,me gjashte.Keshtu ndodhte.Atehere binte bore dhe jashte kishte drite blu.Nena ngrihej ne gjashte.Therte kaposhin,e shtinte ne uje te valuar,e rripte me duar te dredhura,fliste pak,me ze te ulet.Kishim kaposh,kaq mjaftonte.Kishim kaposh me pilaf.Jashte binte bore.Atehere bente vertet dimer dhe ajri kishte arome dhe drite blu.
Burri qe kalamendej me dy femijet perdore u fut ne shtepine e pare,ne oborr,perballe dritares me drite te kuzhines ku nje grumbull njerezish kercenin dhe qeshnin me te madhe.Babai trokiti ne xham.Nje here,dy,tre.U shtypen hunde,docka,sy femijesh.U hap dera,doli dikush;Eja,profesor,eja brenda.Jo,,ju lutem,femijet duan ta festojne ne shtepine e tyre.Erdhem t'iu themi,gezuar Krishtlindjet!Faleminderit,profesor,vetem per kaq?Si te them,natyrisht,vetem per kaq.
Ky ishte avokati.
I vune tatim nje shume te jashtezakonshme.Dyqanin ia dyllosen.Krishtlindjet e para e gjeten me gjysmen e shtepise te ngritur nga permbarimi.Kokoshi qendronte ne nje pjatance fajance te Bohemise.Perdoren luge argjendi dhe pine vere Kianti te Luftes se Pare.
Pastaj mbeten me kutine e bizhuse gati te boshatisur,vetem me nje unaze me diamant te zi.U shit dhe ajo.15 Krishtlindje u kembyen me ar e diamant.Erdhi dita qe s'kishin me asgje.Ajo dita me bore blu.Aq e bukur ishte ajo dite,aq e shenjte sa te dukej se jetoje lart.Ah,sikur te ishte keshtu!Babai nuk jepte me mesime muzike.Vivaldin,Veberin,Shubertin,Bethovenin,Mozartin,i kishin zene nje shtrese pluhuri.Edhe pianon ia moren,edhe fizarmoniken.Femijet pyesnin per kaposhin.Kaposhin me pende te kuqe dhe lafshe te kuqe flake.Ktheheshin nga shkolla,po nuk e gjenin kaposhin,qe i ndiqte dhe i cukiste me sqep.Pastaj nena u zhduk.Kur u kthye ishte e verdhe dylle,zuri shtratin.Babai peshperiste;sheet!Ajo po fle.Kaposhi kishte ardhur.Ishte strukur mbi stiven me dru.Kjo u perserit 15 vjet te tjere.Nena zhdukej,kthehej e verdhe dylle dhe zinte shtratin.Ku shkonte nena?Askush askurre nuk e tha.
Babai me dy femijet perdore hyri ne shtepine e dyte.Edhe atje behej rremuje e madhe,gezonin,qeshnin me zhurme,degjohej muzika popullore,Napoloni.Digjej nje shami.Benin si te cmendur.
Vajza u kollit.Baba,kam ftohte,kur do te kthehemi ne shtepi?Djali nuk fliste.Ai kishte turp.
Babai trokiti.Nje here,dy,tre.Nuk doli njeri.Djali degjoi si neper jerm;mos e hapni,,jane ca lypesa.
Babai qendronte ne kembe i kalamendur ne vend sikur do te binte ne nje krah ose ne tjetrin.Edhe ai i degjoi fjalet,po trishtimi ishte aq i thelle,sa nuk i behej te levizte.
Ky ishte kasapi.
Ne shtepine e peste i vune ne dore nje kaposh te vogel.I ftuan brenda ,po babai tha se femijet donin ta festonin ne shtepi.
Ai ishte Kokoshi,punetori i Qendres Higjienike,qe hidhte klor neper qoshet e rrugeve dhe ne vendet e grumbullimit te plehrave.Gjithmone behej tape dhe kendonte per Katinen,gruan e vdekur.Vetem ai e mbante mend prej disa vitesh pse vinte babai,megjithese i dehur,dilte perjashta ne kemishe dhe i zgjaste tasin e madh me kokosh dhe pilaf.
Keshtu.
Pse zhdukej nena?15 vjet qe ajo zhdukej papritur diten e Krishtlindjeve.Ne e prisnim vetem ne dhomen e ftohte.Ajo ndizte zjarrin.Ajo piqte kokoshin.Jashte binte bore.Atehere per Krishtlindje binte bore.Ajo vinte.Pastaj s'erdhi me.Sepse ajo vdiq.Nuk e harroj ate nate.Nata e pare pa nenen.Krishtlindjet jane blu kur bie bore.Po atehere binte bore.Tryeza ishte bosh.Buke dhe vere.Vetem buke e zeze dhe nje shishe me vere te kuqe.Nje shishe jeshile.Baba,ku eshte kaposhi?
Babai na mori perdore dhe ne dolem ne rrugicen me muzike.Profesor,peshperisnin,profesor,ishin hije.Trokiti te porta e pare e hapur.Keshtu filloi.Nuk e pashe te qante.Po e pashe te kalamendej.Sikur do te binte, here ne nje ane e here ne anen tjeter.
Tani ai po vdes I rrime te koka.Jashte bie bore.Bore blu Krishtlindjesh.Une i mbaj njeren dore,tjetren ia mban motra.Per here te pare e pashe te qante.Ia fshime lotet me dore.
Baba,pse qan?Ai nuk foli.Heshtje.Degjonim boren ne qelqe.Bora ne qelqe eshte rreqethese kur nuk ke c'te hash.Mos qaj,baba,i tha motra,ne jemi rritur tani.
Babai nuk fliste.Ai shume rralle fliste,po ne e kuptonim.Nuk kishte as piano,as fizarmonike,po ai kompozonte.Ne i ruanim pentagramet e tij.Nuk e dinim c'kishte ne to.
Baba,pse zhdukej nena?e pyeti djali.Babai beri nje levizje.E ngritem mbi jasteke.Mezi merrte fryme.Baba,ne duam ta dime,na thuaj,pse zhdukej nena?
I tretur,i rregjuar krejt,me duart e shtrira perpara,me gishterinjte e gjate te thate,qe i rrinin si te ngrire.Hapi gojen,leshoi nje renkim,heshti nje grimehere,prap leshoi nje renkim dhe foli;Jepte gjak!Per te blere kaposhin e Krishtlindjeve.Jepte gjak.Po e kishte te tmerrshme..Nena juaj ishte delikate ne shpirt,ishte rritur si princeshe,po...Keshtu, 15 vjet.Keshtu,femijet e mi..,belbezoi duke qare,po ju mbajeni koken lart,megjithese babai s'beri dot asgje per ju..,mos harroni, Krishtlindjet jane te kuqe...
Dhe vdiq.Baba,folem me nje goje.Po ai s'degjoi c'i thame.Ne i thame se ai kishte bere shume per ne.Sepse per 15 vjet te tjera ne nuk na mungoi kokoshi ne tryeze.Nena dha gjak,ai u be lypsar.Per kokoshin e Krishtlindjeve.Ajme!