Nga Fatmir Terziu
Teksa po lexoja tregimin “Gurorja” të Miho Gjinit më erdhi ndërmend një kompleks që lidhet me lidhjen tregim-skenar-film. Gurorja është një model sublim i një trioje të tillë. Një trio që në gjuhën e Jean Mitres, teoristit të madh të kësaj teorie do të thotë: “aty ku tregimi përkthehet lehtë në skenar, fillon mendimi për imazhet…” Dhe unë e lexoj tregimin e goditur të Miho Gjinit si një imazh kompleks, ku loja e imagjinares është një realitet ndër sy. Rradhë kam lexuar tregime të tilla. I thjeshtë. Tërheqës. Një skenar jete, një realitet. Fjalëgoditur. Gurore?!
Vazhdon…
No comments:
Post a Comment